Οι «γερόλυκοι» των πάγκων (μέρος β')

 

Στο πρώτο μέρος του αφιερώματος για τους αειθαλείς προπονητές, είδαμε ορισμένους κόουτς που διηύθυναν ομάδες για πάνω από τριάντα χρόνια. Στο σημερινό άρθρο θα ασχοληθούμε με πιο «κλασικά» παραδείγματα προπονητών, οι οποίοι μπορεί να έκατσαν λιγότερα χρόνια στον πάγκο μιας συγκεκριμένης ομάδας, ωστόσο άφησαν εξίσου σημαντικό έργο στην παρακαταθήκη τους.

Α) ΣΕΡ ΑΛΕΞ ΦΕΡΓΚΙΟΥΣΟΝ 

Ό,τι και να πούμε για τον «τσιχλάκια», πραγματικά θα είναι λίγο. Ο Σκωτσέζος προπονητής έφτασε στο Μάντσεστερ τον Νοέμβριο του 1986, και στα 27 χρόνια παρουσίας του στον πάγκο της Γιουνάιτεντ κατάφερε να πετύχει σπουδαία πράγματα. Δεκατρία πρωταθλήματα, πέντε FA Cup, δύο Τσάμπιονς Λιγκ, ένα Κύπελλο Κυπελλούχων συνθέτουν μία ραψωδία δεκαετιών με ενορχηστρωτή τον Σκωτσέζο θρύλο, ο οποίος μετά την αποχώρηση του τυχαίνει τον σεβασμό και τον θαυμασμό ολόκληρου του πλανήτη. Από τον πάγκο του πέρασαν πλειάδα παικτών, όπως ο Ρούνεϊ, ο Γκιγκς, ο Σκόουλς, ο Σμάιχελ και πάρα πολλοί ακόμη τους οποίους θαύμασε το ευρωπαϊκό και παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Η τιμητική επωνυμία «Σερ», που την απένειμε η Βασίλισσα Ελισάβετ, μπροστά από το όνομα του, σίγουρα φανερώνει το μεγαλείο και το λαμπρό έργο που άφησε ο συγκεκριμένος προπονητής.

Β) ΜΑΤ ΜΠΑΣΜΠΙ

Θα παραμείνουμε στο αγγλικό ποδόσφαιρο και συγκεκριμένα πάλι στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, για να επικεντρωθούμε σε ένα πρόσωπο που έχει συνδυάσει το όνομα του με τους «κόκκινους διαβόλους» και με θετικό και με αρνητικό τρόπο. Ο Ματ Μπάσμπι διετέλεσε προπονητής της ομάδας 24 χρόνια και συγκεκριμένα από το 1945 έως το 1969. Αποτελεί τον άνθρωπο που άλλαξε την ταυτότητα της ομάδας και την έκανε το μεγαθήριο των επόμενων δεκαετιών. Εισήγαγε το κυριαρχικό ποδόσφαιρο στους «μπέμπηδες» και κατέκτησε το πρώτο του κύπελλο το 1949. Αυτός έπεισε την αγγλική ομοσπονδία να αγωνιστεί η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στο Κύπελλο Πρωταθλητριών. Μάλιστα, στην πρώτη της συμμετοχή, η ομάδα του Μπάσμπι έφτασε ως τα ημιτελικά, όπου αποκλείστηκε από την Ρεάλ Μαδρίτης. Δυστυχώς, συνέδεσε το όνομα του με την περιβόητη αεροπορική τραγωδία στο Μόναχο το 1958, μία εποχή που η Γιουνάιτεντ ήταν από τις πιο ισχυρές ομάδες στην Ευρώπη. Ο ίδιος, παρότι είχε σοβαρά τραύματα, επέστρεψε στην προπονητική λίγο καιρό αργότερα, κυρίως χάρη στην επιμονή της συζύγου του, ζητώντας διορία δέκα χρόνων από την διοίκηση για την κατάκτηση των τίτλων. Τήρησε την υπόσχεση του στο ακέραιο. Στις 29 Μαίου του 1968, η Γιουνάιτεντ νικά με 2-1 την Μπενφίκα του Εουσέμπιο στον τελικό του Πρωταθλητριών έχοντας κατακτήσει και το πρωτάθλημα λίγες ημέρες νωρίτερα. 

Γ) ΑΡΣΕΝ ΒΕΝΓΚΕΡ

 

Ήταν 1η Οκτωβρίου του 1996 όταν κατέφθανε στο Λονδίνο ο Γάλλος, με καταγωγή από την επαρχία της Αλσατίας, Αρσέν Βενγκέρ. Το όνομα του ήταν άγνωστο τόσο στους φίλους της Άρσεναλ, όσο και στο υπόλοιπο αγγλικό κοινό. Που να ήξεραν βέβαια ότι ο συγκεκριμένος προπονητής θα ήταν ο πρωτεργάτης της ανανέωσης και της αναγέννησης των «κανονιέρηδων» με την πάροδο του χρόνου. Για να μην πολυλογούμε, ο σπουδαίος Αλσατός, ο οποίος παρέμεινε στον πάγκο της ομάδας έως τον Μάιο του 2018, ανέβασε επίπεδο την Άρσεναλ, οδηγώντας ήδη από την πρώτη χρονιά στις κορυφαίες θέσεις, Κατέκτησε το πρώτο του νταμπλ το 1998 ενώ μέχρι το τέλος της θητείας του πανηγύρισε άλλα δύο πρωταθλήματα, το ένα μάλιστα και αήττητο το 2004 μοναδικό επίτευγμα στην ιστορία της Premier League. Θεωρούταν ο Mr FA CUP, μιας και τα επτά τρόπαια είναι τα περισσότερα από κάθε άλλη ομάδα στο Νησί. Παράλληλα έχει και επτά κατακτήσεις του Community Sheild. 

Δ) ΒΑΛΕΡΙ ΛΟΜΠΑΝΟΦΣΚΙ

 

Ο προπονητής που έχει συνθέσει το όνομα του με την ευρωπαϊκή ιστορία της μεγαλύτερης ουκρανικής ομάδας, της Ντιναμό Κιέβου. Ο Βαλερί Λομπανόφσκι υπηρέτησε για δεκαέξι χρόνια, από το 1974 έως το 1990, και βοήθησε την ουκρανική ομάδα να αποκτήσει ευρωπαϊκό status και να καθιερωθεί στο υψηλό επίπεδο. Το εξαιρετικό ποδόσφαιρο που έπαιζε η ομάδα της ουκρανικής πρωτεύουσας άφησε εποχή, και χάρισε πολλά πρωταθλήματα Σοβιετικής Ένωσης έχοντας στο ρόστερ της ορισμένα από τα κορυφαία αστέρια του ουκρανικού ποδοσφαίρου, όπως ο Όλεγκ Μπλαχίν και ο Ιγκόρ Μπελάνοφ, Μάλιστα η Ντιναμό Κιέβου, αποτέλεσε την πρώτη ομάδα επί Σοβιετικής Ένωσης που κατακτούσε το Κύπελλο Κυπελλούχων δύο φορές, το 1975 και το 1986. Η σπουδαιότητα του Ουκρανού πρώην παίκτη και προπονητή των «κυανόλευκων» αποδεικνύεται και στο γεγονός πως το σημερινό γήπεδο της Ντιναμό, έχει πάρει το όνομα του και ως ένδειξη μνήμης και αναγνώρισης μιας και απεβίωσε το 2003. 

Ε) ΕΥΓΕΝΙΟΣ ΓΚΕΡΑΡΝΤ

 

Ένας άνθρωπος που αγάπησε και αγαπήθηκε όσο κανένας άλλος στην Κρήτη. Ο «εθνικός ήρωας» του ΟΦΗ, Ευγένιος Γκέραρντ, ανέλαβε μία ομάδα στην μέση και την έφτασε εκεί που ούτε ο πιο φανατικός φίλος της ομάδας δεν θα μπορούσε να φανταστεί. Μπορεί στα δεκαπέντε χρόνια που κάθισε στον πάγκο των Κρητικών να κατέκτησε μόλις ένα κύπελλο, ωστόσο η νοοτροπία και η φιλοσοφία περί του σύγχρονου ποδοσφαίρου που δίδαξε στον ΟΦΗ, σίγουρα έφεραν μεγαλύτερο ενθουσιασμό ακόμα και από την κατάκτηση ενός και μόνο τροπαίου. Η έξοδος στην Ευρώπη, δε, ήταν το αποκορύφωμα σε όλο αυτό το μεγαλείο που δημιούργησε ο Ελληνογερμανός κόουτς. Αγαπήθηκε απεριόριστα, απέκτησε ελληνική υπηκοότητα, αγάπησε την Ελλάδα και αποχαιρέτησε τους ανθρώπους του, όντας περήφανος για όσα προσέφερε και όσα εισέπραξε κατά την παραμονή του στην χώρα μας.

Οι «γερόλυκοι» των πάγκων (Μέρος α')

 

Είναι αλήθεια ότι ένας προπονητής, όταν αναλαμβάνει τα ηνία μίας ομάδας, θέλει να φτάσει στην κορυφή και να αφήσει το όνομα του στην ιστορία του συλλόγου ή ακόμα και του ποδοσφαίρου, ενίοτε τόσο για την ιστορία της ομάδας όσο και για την δική του υστεροφημία. Λίγοι είναι όμως αυτοί που το καταφέρνουν. Λίγοι πέτυχαν να συνδέσουν το όνομα τους με την επιτυχία και την δόξα ενός κλαμπ και φυσικά να μπουν στην ελίτ του αθλήματος. Σήμερα, θα προσπαθήσουμε να αφιερώσουμε ένα κομμάτι από αυτήν την ξεχωριστή, πλην όμως σημαντική, ενότητα του ποδοσφαίρου.

ΓΚΙ ΡΟΥ

Αναμφίβολα πρόκειται για το Α και το Ω στην ιστορία της Οσέρ. Ο προπονητής που πήρε μία ομάδα κυριολεκτικά από το 0 και την έφτασε εκεί που δεν μπορούσε να το φανταστεί κανείς στον σύλλογο. Ο Γάλλος ανέλαβε τα ηνία της ομάδας το 1961 και μέσα σε λίγα χρόνια κατάφερε να την φέρει τους Νορμανδούς στην ελίτ του γαλλικού ποδοσφαίρου. Συγκεκριμένα, τον πρώτο χρόνο κατάφερε να κερδίσει την άνοδο στην δεύτερη κατηγορία έχοντας ένα φοβερό αήττητο σερί κατά την διάρκεια του πρωταθλήματος, ενώ την επόμενη σεζόν η Οσέρ ανακηρύχτηκε πρωταθλήτρια στην Ligue 2, και προβιβάστηκε στην κορυφαία κατηγορία της χώρας για πρώτη φορά στην ιστορία της! Έκτοτε, δεν ξαναέπεσε ποτέ μέχρι να αποχωρήσει από τον πάγκο της ομάδας, Με τον Ρου στον πάγκο η Οσέρ κατάφερε να κατακτήσει τέσσερα κύπελλα Γαλλίας, ωστόσο αξιομνημόνευτη σεζόν για τον σύλλογο πρέπει να θεωρείται η σεζόν 1995-1996, όταν η ομάδα του Γκι Ρου κατέκτησε το πρώτο και μοναδικό νταμπλ στην ιστορία της. Η ομάδα εκείνη είχε στο ρόστερ της μερικούς από τους κορυφαίους Γάλλους παίκτες εκείνης της εποχής, όπως ο Ερίκ Καντονά, ο Λοράν Μπλαν, ο Σαμπρί Λαμουσί και άλλοι πολλοί. Γενικότερα, η Οσέρ, τόσο την δεκαετία του '80, όσο κυρίως του '90, δημιούργησε ένα από τα πιο δυνατά brand-names του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου με σημαντικές πορείες τόσο στο Τσάμπιονς Λιγκ όσο και στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Ειδικότερα, η σεζόν 1996-1997 ήταν άκρως επιτυχημένη για τον σύλλογο αφού κατάφερε να φτάσει μέχρι το προημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ, που είναι και η καλύτερη για την γαλλική ομάδα. Ο Γκι Ρου παρέμεινε συνολικά μέχρι το 2005 στο πάγκο της Οσέρ, όταν και αποχώρησε σε ηλικία 68 ετών. Έτσι, ολοκληρώθηκε μία παρουσία 44, παρακαλώ, ετών στο πάγκο της αγαπημένης του ομάδας, αποτελώντας την μακροβιότερη στην ιστορία του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου μέχρι σήμερα.

ΜΠΙΛ ΣΤΡΟΥΘ

Το σκωτσέζικο ποδόσφαιρο αποτελεί από τα αρχαιότερα της Ευρώπης και φυσικά οι άνθρωποι που κατάγονται από εκεί συμπληρώνουν την ιστορία της χώρας. Ένας από αυτούς είναι και ο Μπιλ Στρουθ, ο επί 34 χρόνια προπονητής της Ρέϊντζερς. Μπορεί η θητεία του να χρονολογείται  πολλές δεκαετίες πριν, συγκεκριμένα από το 1920 έως το 1954, όμως το σημάδι που άφησαν στις προπονητικές σελίδες του ποδοσφαίρου, αποτελούν παράσημο στην ευρωπαϊκή και όχι μόνο, ιστορία. Επί του προκειμένου, ο Σκωτσέζος προπονητής, κατά την διάρκεια της μεγάλης θητείας του στον πάγκο των «Προτεσταντών», κατέκτησε 18 πρωταθλήματα, ενώ δέκα φορές στέφθηκε κυπελλούχος Σκωτίας. Συνέδεσε επίσης το όνομα του με την μεγάλη κόντρα με την Σέλτικ, αφού είναι μέχρι σήμερα ο προπονητής με τις περισσότερες νίκες στο περιβόητο Old Firm, δηλαδή το ιστορικό ντέρμπι μεταξύ Ρέϊντζερς και Σέλτικ!

Αυτό είναι ένα μικρό δείγμα στο ειδικό αφιέρωμα που κάνουμε στους μακροβιότερους προπονητές στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Στο δεύτερο μέρος θα συνεχίσουμε την αναδρομή μας με ακόμη περισσότερους κόουτς που τίμησαν με την παρουσία τους τα γήπεδα και αποτέλεσαν τους θεμελιωτές του όμορφου αυτού αθλήματος. 

Champions League: οι εκπλήξεις των ομίλων

 

Η φάση των ομίλων του Champions League ολοκληρώθηκε πριν μερικές ημέρες. Στην διάρκεια αυτών των 48, συνολικά, αγώνων είδαμε ομάδες να δυσκολεύονται να προκριθούν, άλλες να αποκλείονται εντελώς από την Ευρώπη, ενώ μερικές θα συνεχίσουν στο Europa League, παρά τις υψηλότερες βλέψεις τους. Τι όμως παρατηρήσαμε συνολικά; Παρατηρήσαμε μία αρκετά ανταγωνιστική και απρόβλεπτη διαδικασία, η οποία προσέφερε όμορφα και απολαυστικά παιχνίδια, αφού οι ομάδες που ήταν τα θεωρητικά «φαβορί» δεν ήταν και στην καλύτερη κατάσταση, ή μάλλον δεν είχαν την απαιτούμενη σταθερότητα για να επιβάλουν την κυριαρχία τους. Ας δούμε όμως, κάποια χαρακτηριστικά παραδείγματα ομάδων, οι οποίες είτε αποκλείστηκαν είτε συνέχισαν με μεγάλη δυσκολία. 

ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ

Η «Βασίλισσα» βρέθηκε σε έναν όμιλο με Σαχτάρ, Ίντερ και Γκλάντμπαχ. Σίγουρα, πολλοί την υπολόγιζαν ως το πρώτο φαβορί μαζί με την Ίντερ για να περάσουν στην επόμενη φάση της διοργάνωσης. Όμως, η πραγματικότητα ήταν τελείως διαφορετική. Η Ρεάλ Μαδρίτης παρουσιάστηκε αρκετά προβληματική στους περισσότερους αγώνες του ομίλου, χαρακτηριστικές οι δύο απρόσμενες ήττες από την Σαχτάρ. Αυτές οι ήττες σε συνδυασμό με την παρ' ολίγον ήττα στο Borussia Park από την Γκλάντμπαχ, λίγο κόστισαν τον αποκλεισμό της από το Champions League. Τελικά, πετυχαίνοντας δύο σημαντικές νίκες, την πρώτη στο Μιλάνο κόντρα στην Ίντερ και την δεύτερη κόντρα στην Γκλάντμπαχ στην Μαδρίτη, πανηγύρισε την πρόκριση της στους 16 της διοργάνωσης και μάλιστα ως πρώτη του ομίλου, ενώ την ακολούθησε η πολύ καλή Γκλάντμπαχ, η οποία μέχρι την τελευταία αγωνιστική ήταν επικεφαλής του ομίλου.

ΙΝΤΕΡ

 

Η παρέα του Ρομέλου Λουκάκου  μπήκε στον όμιλο με τις προσδοκίες και τις δικαιολογημένες απαιτήσεις της κοινής γνώμης, ότι μαζί με την Ρεάλ θα υπερκεράσουν τα εμπόδια της Γκλάντμπαχ και της Σαχτάρ και δεν θα πέσουν θύματα έκπληξης. Η Ρεάλ τα κατάφερε, έστω και την τελευταία στιγμή. Η Ίντερ όμως, παρουσιάστηκε για ακόμη μία φορά κατώτερη των προσδοκιών και μολονότι προσπάθησε μέχρι το τέλος να αντιστρέψει την εις βάρος της κατάσταση, εν τέλει όχι μόνο δεν προκρίθηκε στην επόμενη φάση, αλλά αποκλείστηκε τελείως από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις μιας και τερμάτισε στην τελευταία θέση του ομίλου πετυχαίνοντας μόλις μία νίκη, κόντρα στην Γκλάντμπαχ στην Γερμανία, σε έξι αγώνες. Σίγουρα πρόκειται για μία παταγώδης αποτυχία για τους «νερατζούρι», αφού ο αποκλεισμός από την Ευρώπη επιφέρει και οικονομική ζημία, αλλά και «τσαλάκωμα» του ευρωπαϊκού προφίλ της ιταλικής ομάδας.

ΜΑΝΤΣΕΣΤΕΡ ΓΙΟΥΝΑΙΤΕΝΤ

Αν μην τι άλλο πρόκειται για την μεγαλύτερη έκπληξη της διοργάνωσης. Όχι μόνο για την συνολικό αποτέλεσμα, αλλά κυρίως για τον τρόπο που προέκυψε όλο αυτό. Οι «κόκκινοι διάβολοι» κρατούσαν την τύχη στα χέρια τους μέχρι την τελευταία αγωνιστική στον πιο συναρπαστικό, βάση εξέλιξης, όμιλο του Champions League, με αντιπάλους την Παρί Σεν Ζερμέν, την Λειψία και την Μπασακσεχίρ. Μπορεί να σημείωσαν ορισμένες σπουδαίες νίκες, όπως το 2-1 στο Παρίσι κόντρα στην Παρί, ή εντυπωσιακές νίκες, το 5-0 κόντρα στην Λειψία στο Old Trafford, εντούτοις ήττες όπως το 2-1 κόντρα στην Μπασακσεχίρ στην Κωνσταντινούπολη και το 3-2 κόντρα στην Λειψία στην Γερμανία, στοίχησαν την συνέχεια της αγγλικής ομάδας στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση της Ευρώπης. Ιδίως η ήττα με αντίπαλο στην Λειψία, την στιγμή που η Γιουνάιτεντ προκρινόταν με οποιοδήποτε αποτέλεσμα εκτός από ήττα φυσικά, σίγουρα αποτελεί μία ντροπιαστική εμφάνιση για την ομάδα του Σόλσκιερ. 

Τα υπόλοιπα «φαβορί», κατάφεραν με σχετική ευκολία να προκριθούν στην επόμενη φάση καταλαμβάνοντας είτε την πρώτη θέση των ομίλων τους, είτε την δεύτερη έχοντας βέβαια μεγάλη διαφορά από τις υπόλοιπες δύο ομάδες. Μπάγερν, Γιουβέντους, Λίβερπουλ, Τσέλσι και Ντόρτμουντ κατάφεραν να προκριθούν χωρίς να αντιμετωπίσουν ιδιαίτερα προβλήματα καταλαμβάνοντας την πρώτη θέση. Πάντως, οφείλουμε να παραδεχθούμε πως το φετινό Champions League, έχει αποκτήσει μεγαλύτερη ανταγωνιστικότητα και ποιότητα συγκριτικά με προηγούμενα χρόνια, πράγμα το οποίο θέλουμε ως φίλοι του ποδοσφαίρου και αναμφίβολα τα ζευγάρια που προέκυψαν από την κλήρωση για την φάση των 16, θα μάς χαρίσουν πολύ ενδιαφέροντα παιχνίδια.

Άρης- ΠΑΟΚ: Το ντέρμπι των διαφορετικών όψεων

 

                                             

 

Χθες το βράδυ παρακολούθησα ένα παιχνίδι στο οποίο δεν έλειπαν τα συνήθη συναισθήματα, που υπάρχουν σε ένα ντέρμπι. Πάθος, ένταση, διαμάχες και αρκετά δυνατές μονομαχίες. Η ποιότητα ήταν πολύ χαμηλή. Από την μία ο Άρης, χωρίς ουσιαστικά να παίξει θεαματικό ποδόσφαιρο όπως έχει συνηθίσει στα προηγούμενα ματς και ο ΠΑΟΚ από την άλλη πλευρά, που προσπαθούσε σπασμωδικά να επιβάλει τον ρυθμό του στον αγώνα. Νικητής αναδείχθηκαν οι γηπεδούχοι, χάρις στο ανύπαρκτο πέναλτι που κέρδισε ο Μπερτόγλιο σε διεκδίκηση της μπάλας με τον Πασχαλάκη, και λανθασμένα υπέδειξε ο Ολλανδός διαιτητής Νάιχαους. Την εκτέλεση του πέναλτι μετουσίωσε σε γκολ ο Μπρούνο Γκάμα, γκολ που έκρινε την έκβαση του ντέρμπι. Όμως, το σφύριγμα της λήξης βρήκε τις δύο ομάδες να εναλλάσσονται σε έναν επικοινωνιακό πόλεμο, στον οποίο αργότερα συμμετείχε και ο Ολυμπιακός. Ο ΠΑΟΚ έβραζε, δικαίως εδώ που τα λέμε, με την διαιτησία του Ολλανδού διαιτητή, αφού του αρνήθηκε δύο καταφανέστατα πέναλτι, το ένα μάλιστα δεν ελέγχθηκε καν από το VAR, ενώ στο πέναλτι στο οποίο κέρδισε ο Άρης δεν υπάρχει καμία παράβαση αφού ο Πασχαλάκης δεν έχει κάνει ουδεμία αντικανονική ενέργεια σε βάρος του Μπερτόγλιο. Η συνέχεια της λήξης του αγώνα, το λεγόμενο τρίτο ημίχρονο που λέμε οι δημοσιογράφοι, έφερε σοβαρές και δριμείες κατηγορίες από πλευράς «Δικέφαλου του Βορρά», κάνοντας λόγο για στημένη διαιτησία, ενώ η αντίστοιχη πλευρά του Ολυμπιακού να αναφέρει πιθανές δωροδοκίες του τερματοφύλακα του Άρη, Μάριου Σιαμπάνη, από ανθρώπους του ΠΑΟΚ. Εμ πάσι περιπτώσει, για να μην ξεφεύγουμε από το αγωνιστικό πλαίσιο, που είναι και αυτό που μας ενδιαφέρει στο blog αυτό, είδαμε ένα πολύ κακό, ποιοτικά, παιχνίδι με ελάχιστο ποδόσφαιρο και από τις δύο ομάδες και το οποίο κρίθηκε από μία σειρά λανθασμένων διαιτητικών αποφάσεων 

Μπαρτσελόνα: η μεταμόρφωση και οι προοπτικές

                                         

Το περασμένο καλοκαίρι η Μπαρτσελόνα είχε να αντιμετωπίσει μία πολύ δύσκολη κατάσταση. Ο Λιονέλ Μέσι βρέθηκε πολύ κοντά στην αποχώρηση του, από τον σύλλογο που ξεκίνησε την καριέρα του και παρέμεινε πιστός στρατιώτης ως σήμερα. Οι πιθανοί προορισμοί του Αργεντινού ήταν είτε το Μάντσεστερ για λογαριασμό της Σίτι, το Παρίσι και τρίτη επιλογή το Μιλάνο για την Ίντερ. Παρόλα αυτά, ο Μέσι αποφάσισε ελαφρά τη καρδία να παραμείνει στην αγαπημένη του ομάδα, τουλάχιστον μέχρι το επόμενο καλοκαίρι. Οι κλυδωνισμοί που δημιουργήθηκαν όμως από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα αφενός και οι αγωνιστικές ανισορροπίες που διαμορφώθηκαν εξαιτίας του συνολικού κλίματος αφετέρου, αποδυνάμωσαν τον σύλλογο και τον κατέστησαν ευάλωτο διοικητικά και αγωνιστικά. Αυτό δεν άρχισε να φανεί και στις επίσημες υποχρεώσεις, αρχής γενομένης από το πρωτάθλημα όπου η εικόνα της είναι αρκετά προβληματική και τα ανεπιτυχή αποτελέσματα να διαδέχονται το ένα μετά το άλλο. Ήδη βρίσκεται δώδεκα βαθμούς πίσω από την πρωτοπόρο Ατλέτικο Μαδρίτης. Μπορεί στο Τσάμπιονς Λιγκ να έχει εξασφάλισε την πρόκριση της στην επόμενη φάση, όμως αυτό δεν υπερκαλύπτει τις εγχώριες αποτυχίες, με πιο πρόσφατη την ήττα από την νεοφώτιστη Κάντιθ. Θεωρώ ότι τα πράγματα στο εγγύς μέλλον αναμένεται να εξελιχθούν στο επίπεδο που βρίσκεται τώρα. Δηλαδή, το ισχυρό προφίλ της πρωταγωνίστριας ομάδας στην Ισπανία και την Ευρώπη θα διαφοροποιηθεί σε μία ομάδα που θα συγκαταλέγεται φυσικά στις ποιοτικές ομάδες της Ευρώπης, πλην όμως μακριά από την διεκδίκηση και την κατάκτηση σημαντικών τροπαίων.

Μίλαν: Ένας Ζλάταν φέρνει την άνοιξη(;)

 

                                             

 

Δεκέμβριος 2019. Η Μίλαν βρισκόταν λίγο πάνω από την μέση της βαθμολογίας, ενώ η εικόνα της δεν ήταν καθόλου πειστική, ακόμη και μετά την πρόσληψη του Στέφανο Πιόλι. Θύμιζε ακριβώς την κατάσταση που επικρατεί στην ομάδα τα τελευταία εννέα χρόνια, δηλαδή μετά το πρωτάθλημα της σεζόν 2010-2011. Ώσπου έρχεται ο Ζλάταν στην ομάδα. Ο εμβληματικός Σουηδός επιστρέφει στον σύλλογο όπου μεγαλούργησε, μεταξύ άλλων, λατρεύτηκε και αγαπήθηκε από όλους. Έστω και αν βάδιζε προς το 39ο έτος της ηλικίας του, έστω και αν ήταν τόσα χρόνια εκτός Ευρώπης, η άφιξη του στο Μιλάνο άλλαξε άρδην την εικόνα και την υγεία στους «ροσονέρι». Πραγματοποιεί το ντεμπούτο του στην Σαρδηνία στο νικηφόρο 2-1 κόντρα στην Κάλιαρι για την τελευταία αγωνιστική του πρώτου γύρου, όπου σκοράρει και δίνει ασίστ. Αρχίζει να αφήνει το στίγμα του. Μεσολαβούν ορισμένες αγωνιστικές ως τις αρχές Φεβρουαρίου, οπότε και διακόπτεται το πρωτάθλημα λόγω του κορωνοϊού. Η επανέναρξη τον Ιούλιο βρίσκει την Μίλαν μεταμορφωμένη και τον Ζλάταν να κάνει αυτό για το οποίο επέστρεψε στην ιταλική ομάδα. Να ηγείται και να βοηθά την Μίλαν να κάνει μία εκπληκτική επανεκκίνηση και ούσα αήττητη, να λαμβάνει το εισιτήριο για το Europa League. Μάλιστα, βοηθά τον σύλλογο να πετύχει την μεγαλύτερη συγκομιδή βαθμών, μαζί με την Αταλάντα, μετά την διακοπή του πρωταθλήματος, γεγονός που την οδήγησε και στην ευρωπαϊκή έξοδο. Η νέα σεζόν ξεκινά με τους προκριματικούς γύρους του Europa League, εκεί όπου η Μίλαν καταφέρνει με σχετική ευκολία να ξεπεράσει τα εμπόδια και να μπει στους ομίλους της διοργάνωσης. Οι «ροσονέρι» δημιουργούν ένα νεανικό ρόστερ, το πιο νεανικό του πρωταθλήματος με μέσο όρο ηλικίας τα 24,4 έτη, και έχοντας τον Ζλάταν για ηγέτη εκκινούν το πρωτάθλημα εξαιρετικά με το 2-0 επί της Μπολόνια στο San Siro. Παράλληλα, αρχίζουν και τους αγώνες στους ομίλους του Europa League με αντιπάλους την Λιλ, την Σέλτικ και την Σπάρτα Πράγας. Βρισκόμαστε αρχές Δεκέμβρη. Η αναγεννημένη Μίλαν είναι στην κορυφή της βαθμολογίας μετά από εννιά αγώνες έχοντας 23 βαθμούς, ούσα αήττητη στο πρωτάθλημα από τον Φεβρουάριο και έχοντας διανύσει ένα σερί 25 αγώνων(!), με πέντε βαθμούς διαφορά από την Ίντερ και επτά από την Γιουβέντους, ενώ στον όμιλο της βρίσκεται στην δεύτερη θέση με έναν βαθμό διαφορά από την Λιλ. Η συνέχεια, όποια και αν είναι, σίγουρα πρέπει να χαρακτηριστεί ως βελτιωμένη και ενθαρρυντική. Η λογική λέει ότι δεν θα κατακτήσει το πρωτάθλημα, διότι δεν έχει το βάθος και την απαιτούμενη ποιότητα για να το κάνει. Η επιστροφή στα σαλόνια του Champions League, εκεί όπου δικαιωματικά ανήκει, μοιάζει πιο πιθανή από ποτέ, ιδίως μετά τα τελευταία χρόνια που βρισκόταν μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Αυτό θα το οφείλει στο εξαιρετικά ταλαντούχο ρόστερ που διαθέτει και στην συμβολή αυτού του σπουδαίου παίκτη που αποδεικνύει περίτρανα πως τα χρόνια και η ηλικία δεν παίζουν ποδόσφαιρο, αλλά η καρδιά, η ποιότητα και η προσωπικότητα.