Οι «γερόλυκοι» των πάγκων (μέρος β')

 

Στο πρώτο μέρος του αφιερώματος για τους αειθαλείς προπονητές, είδαμε ορισμένους κόουτς που διηύθυναν ομάδες για πάνω από τριάντα χρόνια. Στο σημερινό άρθρο θα ασχοληθούμε με πιο «κλασικά» παραδείγματα προπονητών, οι οποίοι μπορεί να έκατσαν λιγότερα χρόνια στον πάγκο μιας συγκεκριμένης ομάδας, ωστόσο άφησαν εξίσου σημαντικό έργο στην παρακαταθήκη τους.

Α) ΣΕΡ ΑΛΕΞ ΦΕΡΓΚΙΟΥΣΟΝ 

Ό,τι και να πούμε για τον «τσιχλάκια», πραγματικά θα είναι λίγο. Ο Σκωτσέζος προπονητής έφτασε στο Μάντσεστερ τον Νοέμβριο του 1986, και στα 27 χρόνια παρουσίας του στον πάγκο της Γιουνάιτεντ κατάφερε να πετύχει σπουδαία πράγματα. Δεκατρία πρωταθλήματα, πέντε FA Cup, δύο Τσάμπιονς Λιγκ, ένα Κύπελλο Κυπελλούχων συνθέτουν μία ραψωδία δεκαετιών με ενορχηστρωτή τον Σκωτσέζο θρύλο, ο οποίος μετά την αποχώρηση του τυχαίνει τον σεβασμό και τον θαυμασμό ολόκληρου του πλανήτη. Από τον πάγκο του πέρασαν πλειάδα παικτών, όπως ο Ρούνεϊ, ο Γκιγκς, ο Σκόουλς, ο Σμάιχελ και πάρα πολλοί ακόμη τους οποίους θαύμασε το ευρωπαϊκό και παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Η τιμητική επωνυμία «Σερ», που την απένειμε η Βασίλισσα Ελισάβετ, μπροστά από το όνομα του, σίγουρα φανερώνει το μεγαλείο και το λαμπρό έργο που άφησε ο συγκεκριμένος προπονητής.

Β) ΜΑΤ ΜΠΑΣΜΠΙ

Θα παραμείνουμε στο αγγλικό ποδόσφαιρο και συγκεκριμένα πάλι στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, για να επικεντρωθούμε σε ένα πρόσωπο που έχει συνδυάσει το όνομα του με τους «κόκκινους διαβόλους» και με θετικό και με αρνητικό τρόπο. Ο Ματ Μπάσμπι διετέλεσε προπονητής της ομάδας 24 χρόνια και συγκεκριμένα από το 1945 έως το 1969. Αποτελεί τον άνθρωπο που άλλαξε την ταυτότητα της ομάδας και την έκανε το μεγαθήριο των επόμενων δεκαετιών. Εισήγαγε το κυριαρχικό ποδόσφαιρο στους «μπέμπηδες» και κατέκτησε το πρώτο του κύπελλο το 1949. Αυτός έπεισε την αγγλική ομοσπονδία να αγωνιστεί η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στο Κύπελλο Πρωταθλητριών. Μάλιστα, στην πρώτη της συμμετοχή, η ομάδα του Μπάσμπι έφτασε ως τα ημιτελικά, όπου αποκλείστηκε από την Ρεάλ Μαδρίτης. Δυστυχώς, συνέδεσε το όνομα του με την περιβόητη αεροπορική τραγωδία στο Μόναχο το 1958, μία εποχή που η Γιουνάιτεντ ήταν από τις πιο ισχυρές ομάδες στην Ευρώπη. Ο ίδιος, παρότι είχε σοβαρά τραύματα, επέστρεψε στην προπονητική λίγο καιρό αργότερα, κυρίως χάρη στην επιμονή της συζύγου του, ζητώντας διορία δέκα χρόνων από την διοίκηση για την κατάκτηση των τίτλων. Τήρησε την υπόσχεση του στο ακέραιο. Στις 29 Μαίου του 1968, η Γιουνάιτεντ νικά με 2-1 την Μπενφίκα του Εουσέμπιο στον τελικό του Πρωταθλητριών έχοντας κατακτήσει και το πρωτάθλημα λίγες ημέρες νωρίτερα. 

Γ) ΑΡΣΕΝ ΒΕΝΓΚΕΡ

 

Ήταν 1η Οκτωβρίου του 1996 όταν κατέφθανε στο Λονδίνο ο Γάλλος, με καταγωγή από την επαρχία της Αλσατίας, Αρσέν Βενγκέρ. Το όνομα του ήταν άγνωστο τόσο στους φίλους της Άρσεναλ, όσο και στο υπόλοιπο αγγλικό κοινό. Που να ήξεραν βέβαια ότι ο συγκεκριμένος προπονητής θα ήταν ο πρωτεργάτης της ανανέωσης και της αναγέννησης των «κανονιέρηδων» με την πάροδο του χρόνου. Για να μην πολυλογούμε, ο σπουδαίος Αλσατός, ο οποίος παρέμεινε στον πάγκο της ομάδας έως τον Μάιο του 2018, ανέβασε επίπεδο την Άρσεναλ, οδηγώντας ήδη από την πρώτη χρονιά στις κορυφαίες θέσεις, Κατέκτησε το πρώτο του νταμπλ το 1998 ενώ μέχρι το τέλος της θητείας του πανηγύρισε άλλα δύο πρωταθλήματα, το ένα μάλιστα και αήττητο το 2004 μοναδικό επίτευγμα στην ιστορία της Premier League. Θεωρούταν ο Mr FA CUP, μιας και τα επτά τρόπαια είναι τα περισσότερα από κάθε άλλη ομάδα στο Νησί. Παράλληλα έχει και επτά κατακτήσεις του Community Sheild. 

Δ) ΒΑΛΕΡΙ ΛΟΜΠΑΝΟΦΣΚΙ

 

Ο προπονητής που έχει συνθέσει το όνομα του με την ευρωπαϊκή ιστορία της μεγαλύτερης ουκρανικής ομάδας, της Ντιναμό Κιέβου. Ο Βαλερί Λομπανόφσκι υπηρέτησε για δεκαέξι χρόνια, από το 1974 έως το 1990, και βοήθησε την ουκρανική ομάδα να αποκτήσει ευρωπαϊκό status και να καθιερωθεί στο υψηλό επίπεδο. Το εξαιρετικό ποδόσφαιρο που έπαιζε η ομάδα της ουκρανικής πρωτεύουσας άφησε εποχή, και χάρισε πολλά πρωταθλήματα Σοβιετικής Ένωσης έχοντας στο ρόστερ της ορισμένα από τα κορυφαία αστέρια του ουκρανικού ποδοσφαίρου, όπως ο Όλεγκ Μπλαχίν και ο Ιγκόρ Μπελάνοφ, Μάλιστα η Ντιναμό Κιέβου, αποτέλεσε την πρώτη ομάδα επί Σοβιετικής Ένωσης που κατακτούσε το Κύπελλο Κυπελλούχων δύο φορές, το 1975 και το 1986. Η σπουδαιότητα του Ουκρανού πρώην παίκτη και προπονητή των «κυανόλευκων» αποδεικνύεται και στο γεγονός πως το σημερινό γήπεδο της Ντιναμό, έχει πάρει το όνομα του και ως ένδειξη μνήμης και αναγνώρισης μιας και απεβίωσε το 2003. 

Ε) ΕΥΓΕΝΙΟΣ ΓΚΕΡΑΡΝΤ

 

Ένας άνθρωπος που αγάπησε και αγαπήθηκε όσο κανένας άλλος στην Κρήτη. Ο «εθνικός ήρωας» του ΟΦΗ, Ευγένιος Γκέραρντ, ανέλαβε μία ομάδα στην μέση και την έφτασε εκεί που ούτε ο πιο φανατικός φίλος της ομάδας δεν θα μπορούσε να φανταστεί. Μπορεί στα δεκαπέντε χρόνια που κάθισε στον πάγκο των Κρητικών να κατέκτησε μόλις ένα κύπελλο, ωστόσο η νοοτροπία και η φιλοσοφία περί του σύγχρονου ποδοσφαίρου που δίδαξε στον ΟΦΗ, σίγουρα έφεραν μεγαλύτερο ενθουσιασμό ακόμα και από την κατάκτηση ενός και μόνο τροπαίου. Η έξοδος στην Ευρώπη, δε, ήταν το αποκορύφωμα σε όλο αυτό το μεγαλείο που δημιούργησε ο Ελληνογερμανός κόουτς. Αγαπήθηκε απεριόριστα, απέκτησε ελληνική υπηκοότητα, αγάπησε την Ελλάδα και αποχαιρέτησε τους ανθρώπους του, όντας περήφανος για όσα προσέφερε και όσα εισέπραξε κατά την παραμονή του στην χώρα μας.