ΑΕΚ: Το καθοριστικό λάθος του Καρέρα

 

                                     

 

 Η ήττα της ΑΕΚ από την Ζόρια με το αποκαρδιωτικό 0-3 μέσα στο ΟΑΚΑ, έβαλε «ταφόπλακα» στις ελπίδες της ελληνικής ομάδας για πρόκριση στην επόμενη φάση της διοργάνωσης. Η ήττα αυτή, σε συνδυασμό με την ισοπαλία της Μπράγκα με την Λέστερ στην Πορτογαλία, την καταδίκασε σε έναν οδυνηρό αποκλεισμό. Παρόλα αυτά, θεωρώ ότι η χθεσινή ήττα έχει ξεκάθαρα ονοματεπώνυμο: Μάσιμο Καρέρα. Ο Ιταλός προπονητής έκανε κάκιστες επιλογές τόσο στα πρόσωπα όσο και στον σχηματισμό της ενδεκάδας. Καταρχάς, όσο αφορά τα πρόσωπα στην άμυνα μεγάλο φιάσκο αποδείχτηκε, εκ του αποτελέσματος, η επιλογή του Μιχάλη Μπακάκη στην δεξιά πλευρά, αφού ο διεθνής μπακ έκανε κακή εμφάνιση και αποτέλεσε πηγή κινδύνων για την άμυνα της ομάδας του. Δεν μπορώ να καταλάβω τους λόγους της μη χρησιμοποίησης του Βασιλαντωνόπουλου, μιας και ο νεαρός έχει δείξει πολύ καλή εικόνα σε όσα παιχνίδια αγωνίστηκε, κατά την απουσία του Μπακάκη ελέω κορωνοϊού. Ένα λάθος συνεπώς είναι αυτό. Πάμε στην επίθεση. Κύριε Καρέρα, θα έπρεπε να ξέρετε ότι ο Τάνκοβιτς δεν είναι καθαρός επιθετικός. Αγωνίζεται στα άκρα και όχι στην κορυφή. Ειδικά στην συνύπαρξη με τον Λιβάια, ο οποίος δεν είναι επίσης καθαρό σέντερ φορ, αυτός ο συνδυασμός είναι καταστροφικός. Στον πάγκο υπάρχουν κλασικοί επιθετικοί. Ανσαριφάρντ, Ολιβέιρα είναι παίκτες που αγωνίζονται σ' αυτήν την θέση και προτιμάτε να τους αφήσετε εκτός ενδεκάδας. Ουσιαστικά λοιπόν, η επίθεση της ΑΕΚ παραμένει «γυμνή». Και πάμε στο μεγαλύτερο λάθος από το οποίο προκύπτουν όλα τα παραπάνω λάθη. Με όλο τον σεβασμό προς την ουκρανική ομάδα, η Ζόρια δεν είναι δα και το μεγαθήριο της Ευρώπης. Τουναντίον, είναι μία ομάδα η οποία εάν παρουσιαστείς σοβαρός μπορείς να την κερδίσεις άνετα. Το απέδειξε άλλωστε η «Ένωση» στο ματς της Ουκρανίας. Συνεπώς, πώς γίνεται να προσεγγίζεις με τόσο φόβο και διστακτικότητα αυτό το παιχνίδι, που είναι και στην έδρα σου; Με λίγα λόγια, ένα σχήμα με τρία σέντερ μπακ απέναντι σε τέτοιου είδους αντιπάλους είναι τεράστιο λάθος και προφανώς το πληρώνεις, όπως έγινε χθες. Κλείνοντας, θεωρώ πως ο Μάσιμο Καρέρα φέρει τεράστια ευθύνη για το χθεσινό κάζο της ελληνικής ομάδας και θα πρέπει να σκεφτεί καλά τα λάθη που έκανε ούτως ώστε να μην βρεθεί προ δυσάρεστης εκπλήξεως.

ΠΑΟΚ: Τρέχει πλέον να προλάβει...

 

                                                 

Χθες το βράδυ ο ΠΑΟΚ έχασε μία μεγάλη ευκαιρία να αποκτήσει ισχυρές πιθανότητες πρόκρισης στην φάση των 32 του Europa League. Παρότι προηγήθηκε μόλις στο εικοστό λεπτό με 2-0 με αντίπαλο την Αϊντχόφεν μέσα στην Ολλανδία, εντούτοις δεν κατάφερε να κρατήσει το υπέρ του σκορ, με αποτέλεσμα να ηττηθεί με σκορ 3-2. Η ελληνική ομάδα, θα μπορούσε ακόμη και με ισοπαλία, να βρεθούν σε πλεονεκτική θέση έναντι των Ολλανδών και στα εναπομείναντα παιχνίδια με Ομόνοια στην Κύπρο και Γρανάδα στην Τούμπα, να πάρουν πιο άνετα τους βαθμούς που χρειάζεται ο ίδιος και η χώρα μας για τον επόμενο γύρο της διοργάνωσης. Όχι ότι τώρα τα δεδομένα είναι απελπιστικά για τον «Δικέφαλο του Βορρά», ωστόσο στα δύο τελευταία παιχνίδια του ομίλου, η ανάγκη για τουλάχιστον μία νίκη κρίνεται κάτι περισσότερο από επιτακτική. Βέβαια, σημασία έχει το αμέσως επόμενο παιχνίδι με την Ομόνοια στην Λευκωσία, εκεί όπου ο ΠΑΟΚ καλείται να μην επαναλάβει τα λάθη που έκανε στο ματς της Τούμπας την πρώτη αγωνιστική και να φύγει με τους τρεις βαθμούς της νίκης από το «ΓΣΠ» ούτως ώστε να τα δώσει όλα για όλα με την Γρανάδα σε δύο εβδομάδες. Συνεπώς, η χθεσινή ήττα από την Αϊντχόφεν μπορεί να έφερε σε δύσκολη θέση την αποστολή της ομάδας από την Θεσσαλονίκη, παρόλα αυτά είναι στο χέρι του να αποδείξει στον εαυτό του, ότι μπορεί να αναστρέψει την κατάσταση και να πάρει την πρόκριση που θα του αποφέρει και βαθμούς και οικονομική ενίσχυση.

Το ντέρμπι του φόβου

                                                      

   

 Το Σάββατο παρακολούθησα ένα ακόμη ντέρμπι «αιωνίων» , μεταξύ των δεκάδων που έχω παρακολουθήσει εδώ και αρκετά χρόνια. Ένα ντέρμπι το οποίο πιστεύω είχε ποιότητα και δεν ήταν από τα παιχνίδια που μας άφησαν αδιάφορους. Είδα έναν Ολυμπιακό στο πρώτο ημίχρονο να πιέζει ασφυκτικά τον Παναθηναϊκό, να μην του επιτρέπει να κυκλοφορήσει την μπάλα και γενικά να προσπαθεί να βρει ρυθμό. Μπορεί οι γηπεδούχοι να μην δημιούργησαν κάποια κλασική ευκαιρία, πέραν του γκολ, ωστόσο έδειχναν πιο αποφασισμένοι και συσπειρωμένοι. Από την άλλη, ο Παναθηναϊκός θα έλεγα ότι προσέγγισε πολύ φοβισμένα το συγκεκριμένο παιχνίδι, εξ' ου και η έλλειψη δημιουργίας όπως ανέφερα προηγουμένως. Ιδίως στα πρώτα είκοσι λεπτά, οι φιλοξενούμενοι αντιμετώπιζαν τόσο νωχελικά τον αγώνα και τα λάθη που γίνονταν ήταν παιδαριώδη. Παρόλα αυτά, τα πράγματα στο δεύτερο ημίχρονο άλλαξαν. Οι γηπεδούχοι, επηρεασμένοι και από την κόπωση και τις τρεις σημαντικότατες απουσίες των Χασάν, Ελ Αραμπί και Βαλμπουενά, οπισθοχώρησαν και οι «Πράσινοι» κέρδισαν μέτρα στο γήπεδο. Βέβαια, σ' αυτό βοήθησε και ο Λάζλο Μπόλονι με τις καθοριστικές αλλαγές του, οι οποίες συνέβαλαν στο να ανέβει ο Παναθηναϊκός και να απειλήσει. Αυτό φυσικά που με εντυπωσίασε είναι η αντίδραση των «ερυθρολεύκων» , η οποία έμοιαζε με ομάδα μεσαίας δυναμικότητας που κλείνεται στα τερέν της ώστε να υπερασπιστεί το προβάδισμα της. Ο Ολυμπιακός έμοιαζε έρμαιο στις επιθέσεις του Παναθηναϊκού στο δεύτερο, πάντα, ημίχρονο και αν ήταν λίγο πιο αποτελεσματικοί και τολμηροί οι παίκτες του «Τριφυλλιού», σίγουρα το σκορ θα ήταν διαφορετικό. Όπως και να έχει, ο Ολυμπιακός ήταν ο μεγάλος νικητής της βραδιάς και αυτό θα γράψει η ιστορία και η στατιστική. Τα σχόλια και οι αναλύσεις σύντομα θα ξεχαστούν...

Η ευκαιρία της Εθνικής και η συνέχεια

                                 

Χθες το βράδυ, η Εθνική ομάδα είχε μία μεγάλη ευκαιρία να κερδίσει την Σλοβενία στην Ριζούπολη και ως πρώτη του ομίλου, να προβιβαστεί στην δεύτερη κατηγορία της UEFA. Δυστυχώς όμως αυτό δεν επετεύχθη, κυρίως λόγω των πολλών χαμένων φάσεων που είχε το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα, απέναντι στο αντίστοιχο της Σλοβενίας. Οι διεθνείς, δεν κατάφεραν να εξαργυρώσουν το πολύ καλό πρώτο, κυρίως, ημίχρονο όπου είχαν την κατοχή της μπάλας και δημιούργησαν ορισμένες αξιόλογες ευκαιρίες. Βέβαια, για να μην γινόμαστε και άδικοι, απέναντι είχαν να αντιμετωπίσουν έναν από τους κορυφαίους τερματοφύλακες στον κόσμο, τον Γιαν Όμπλακ που αγωνίζεται στην Ατλέτικο Μαδρίτης. Έτσι, το σύνολο του Φαν' Σχιπ δεν κατάφερε να πάρει την πολυπόθητη νίκη και ως εκ τούτου η Ελλάδα παρέμεινε στο τρίτο γκρουπ δυναμικότητας, ενόψει της κλήρωσης των προκριματικών του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει και απόλυτη καταστροφή, δεδομένου ότι εάν είναι λίγο τυχερή η Ελλάδα, στην κλήρωση της 7ης Δεκεμβρίου, μπορεί να αποκτήσει σοβαρές πιθανότητες πρόκρισης στην τελική φάση του Μουντιάλ. Θα μου πείτε τώρα ότι προτρέχω, αφού μόλις χθες ολοκληρώθηκε το παιχνίδι με τους Σλοβένους. Ναι, δεν διαφωνώ, όμως η Εθνική οφείλει να κοιτάξει μπροστά και να φροντίσει να διορθώσει τα λάθη που έκανε στους έξι αγώνες και να παρουσιαστεί πιο έτοιμη και αποτελεσματική στην επόμενη διοργάνωση που θα συμμετάσχει. Η Εθνική ομάδα απέδειξε χθες, ότι μπορεί να πετύχει πράγματα στο μέλλον και αυτό είναι στο χέρι της να το συνεχίσει. Μπορεί να απογοητευτήκαμε, να στεναχωρηθήκαμε, να ασκήσαμε κριτική για το χθεσινό ματς, όμως ξέρουμε πολύ καλά πως οι διεθνείς είναι παίκτες με όρεξη και αποφασιστικότητα να βοηθήσουν, με την εμπειρία και τις ικανότητες τους την Εθνική ούτως ώστε να πετύχει τους στόχους της.

Κριστιάνο Ρονάλντο: Στο δρόμο για το Μάντσεστερ(;)

Διαβάζω τις τελευταίες ημέρες πως ο Κριστιάνο Ρονάλντο σκέφτεται να επιστρέψει στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Για την ακρίβεια, η Γιουβέντους θέλει να τον παραχωρήσει στους «κόκκινους διαβόλους». Η αλήθεια είναι ότι υπάρχει μία λογική σ' όλη αυτή την κατάσταση που τείνει να διαμορφωθεί. Σύμφωνα με διεθνή μέσα ενημέρωσης η «Μεγάλη Κυρία» θέλει να απαλλαγεί από το χρυσοφόρο συμβόλαιο του Πορτογάλου σούπερ σταρ, μιας και δεν έχει καταφέρει να πραγματοποιήσει τον κυριότερο στόχο της Γιουβέντους τα τελευταία χρόνια: την κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ. Αυτός είναι επί της ουσίας και ο λόγος, ο οποίος άφησε την Μαδρίτη και την Ρεάλ για να πάει στο Τορίνο, δεδομένου ότι ο μόνος τίτλος που λείπει από την συλλογή των «μπιανκονέρι»  από το 1997 είναι το Τσάμπιονς Λιγκ. Εντός συνόρων μπορεί να συνεχίζει να κατακτά το «σκουντέτο», αφού Ίντερ, Μίλαν και Νάπολι δεν είχαν την δύναμη να αντέξουν μέχρι τέλους για την διεκδίκηση του πρωταθλήματος, όμως εκτός Ιταλίας η Γιουβέντους δεν έχει επιδείξει ανάλογη επιτυχία. Οπότε είναι λογικό να υπάρχει μία απογοήτευση από την πλευρά του κυρίου Ανιέλι, αφού διαπιστώνει ότι τα 100 εκατομμύρια που δαπάνησε για την απόκτηση του δεν έχουν αποφέρει, ως τώρα, τους ανάλογους καρπούς. Πόσο βάσιμη είναι όμως μία επιστροφή στην αγαπημένη του Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ για τον 35χρονο επιθετικό; Δεν εννοώ από άποψη χρημάτων, γιατί αυτά δεν λείπουν από την αγγλική ομάδα. Εννοώ την επιθυμία του ίδιου του παίκτη να αγωνιστεί ξανά στο Νησί, με την φανέλα της Μάντσεστερ. Την δεδομένη στιγμή θεωρώ, πως οι πιθανότητες να επιστρέψει ο Κριστιάνο, είναι ελάχιστες. Ο Κριστιάνο είναι χαρούμενος και ευτυχισμένος στην Γιουβέντους, θέλει να διεκδικήσει όλους τους τίτλους με την ομάδα του Πιεμόντε και ακόμα και αν έχει στην άκρη του μυαλού του να γυρίσει στην Γιουνάιτεντ, σίγουρα δεν το εξετάζει για το προσεχές διάστημα.

Εθνική Ελλάδος: από χωριό ξανά ομάδα

   

Αν μου ζητούσε κάποιος να χαρακτηρίσω την Εθνική μας ομάδα με μία λέξη πριν δύο χρόνια περίπου, μόνο ομάδα δεν θα την έλεγα. Αυτό που έβλεπα με παρέπεμπε σε κάτι ερασιτεχνικό, σαν τις ομάδες που έχουμε στις γειτονιές μας. Ένα σύνολο παικτών που ο καθένας προσπαθούσε να ηγηθεί των υπολοίπων, χωρίς κίνητρο να παλέψουν, να διεκδικήσουν και ένα προπονητή που μόνο αυτοπεποίθηση δεν ενέπνεε. Από το 2014 και έπειτα, βασικά από το τέλος του Παγκοσμίου Κυπέλλου στην Βραζιλία και την αποχώρηση του Φερνάντο Σάντος, η Εθνική άρχισε με ταχείς ρυθμούς να βυθίζεται και να εξευτελίζεται. Ο κόουτς Ρανιέρι, μολονότι σαν όνομα και σαν καριέρα ήταν πετυχημένος, προσπάθησε να εφαρμόσει ένα σύστημα που μέχρι τότε ήταν σχεδόν άγνωστο στο αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα. Η απόπειρα να εφαρμόσει επιθετικογενή τακτική σε μία ομάδα που νικούσε σχεδόν με μισό μηδέν τα παιχνίδια της, απέτυχε παταγωδώς. Οι ντροπιαστικές ήττες μεταξύ άλλων από τα Νησιά Φερόε των δασκάλων και των τραπεζικών υπαλλήλων, αποτέλεσαν το κερασάκι στην πικρή τούρτα που ετοίμασε ο κύριος Ρανιέρι και η «εξαίρετη» ΕΠΟ. Οι χρονιές που ακολούθησαν δεν έφεραν κάποια θεαματική αλλαγή, εάν εξαιρέσει κανείς την παρουσία στα μπαράζ του Μουντιάλ του 2018 με αντίπαλο την Κροατία. Το διάστημα που ακολούθησε με νέους προπονητές, Έλληνες και μη, επανάφεραν την εσωστρέφεια, την απογοήτευση και τον διχασμό στην ομάδα, με αποκορύφωμα την «επανάσταση» του τότε αρχηγού της Εθνικής, Σωκράτη Παπασταθόπουλου ο οποίος αποτέλεσε έναν από τους παράγοντες για την απομάκρυνση του Άγγελου Αναστασιάδη από τον πάγκο της Εθνικής. Όλα αυτά μέχρι να αναλάβει το τιμόνι ένας απόλυτα σοβαρός, πειθαρχημένος και αμείλικτος κόουτς ονόματι Τζον Φαν' Σχιπ, ο οποίος αφού πρώτα έκανε ομάδα αυτό το σύνολο, εντός και εκτός γηπέδου, προχώρησε στην άμεση απομάκρυνση των παικτών που μολύνανε την υγεία της Εθνικής, όπως του Παπασταθόπουλου, του Μανωλά και άλλων. Έφερε παιδιά τα οποία μπορεί να μην είναι τα μεγάλα brand-name, αλλά δεν υστερούν σε πάθος και κίνητρο, πράγμα που είναι πολύ σημαντικό την δεδομένη στιγμή για το ηθικό του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος. Προσοχή! Το γεγονός ότι έχει κάνει καλή δουλειά δεν σημαίνει ότι δεν έχει κάνει και λάθη, αλίμονο κιόλας! Αυτό που θέλω να τονίσω είναι η διαφορετικότητα που υπάρχει στην σημερινή Εθνική συγκριτικά με όσα βλέπαμε πριν μερικά χρόνια.  

Υ.Γ. Παρακολουθώ τα σχόλια πολλών ατόμων κατά καιρούς, οι οποίοι κατακεραυνώνουν την προσπάθεια του προπονητή και της Εθνικής. Πρέπει κάποια στιγμή να καταλάβει ο κόσμος ότι το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα δεν είναι το υποκατάστημα κανενός συλλόγου, όπου οι καλύτεροι παίκτες θα «διαφημίζονται» και θα παρουσιάζονται. Αυτό γινόταν πολλά χρόνια πριν. Τώρα, η Εθνική εκπροσωπείται από παίκτες που ΑΞΙΖΟΥΝ να παίζουν και αυτό είναι το πιο δίκαιο και λογικό.

Παναθηναϊκός: Ο Μπόλονι και η επόμενη μέρα

 Για ακόμη μία σεζόν ο Παναθηναϊκός δεν έχει ξεκινήσει θετικά το πρωτάθλημα. Με μόλις δύο νίκες σε επτά αγωνιστικές το Τριφύλλι βρίσκεται επτά βαθμούς από την κορυφή ενώ πριν δύο εβδομάδες ήταν στις τρεις τελευταίες θέσεις της βαθμολογίας. Ο κύριος Πογιάτος, που ανέλαβε τα ηνία της ομάδας το καλοκαίρι, μετά την ανεξήγητη αποχώρηση του Γιώργου Δώνη, καθ' υπόδειξη των κυρίων Αλαφούζου και Ρόκα, κλήθηκε να οδηγήσει μία νέα ομάδα στην κορυφή, όπου της αρμόζει να είναι. Ο Ισπανός προπονητής έφερε πληθώρα νέων παικτών, η πλειοψηφία από την Ιβηρική χερσόνησο μιας και ο ίδιος ήταν στις ακαδημίες της Ρεάλ Μαδρίτης, χωρίς ωστόσο να πείθουν για την ποιότητα τους. Η επιπολαιότητα και οι κακοί χειρισμοί προπονητή και διοίκησης δεν άργησαν να φανούν. Η ομάδα όχι μόνο δεν απέδιδε καλό ποδόσφαιρο, τουναντίον, δεν μπορούσε να αποσπάσει κανένα θετικό αποτέλεσμα. Έτσι, μετά από έξι αγώνες ο Ισπανός αποτέλεσε παρελθόν, ενώ μερικές ημέρες αργότερα τον ίδιο δρόμο ακολούθησε και ο Τσάβι Ρόκα, τεχνικός διευθυντής του συλλόγου. Ως αντικαταστάτης του Πογιάτος ανακοινώθηκε ο Ρουμάνος Λάζλο Μπόλονι, ένας προπονητής με τεράστια πείρα και εξαιρετικές ικανότητες. Μολονότι ξεκίνησε με το <<αριστερό>>, ήρθε ισόπαλος ο Παναθηναϊκός με τον Βόλο στο ΟΑΚΑ, εντούτοις φάνηκε η αλλαγή που έφερε η άφιξη του έμπειρου κόουτς στην ομάδα. Την επόμενη αγωνιστική οι <<πράσινοι>> δοκιμάστηκαν κόντρα στον κακό τους δαίμονα, την Λαμία, εκτός έδρας, όπου κατάφεραν να πετύχουν την πρώτη τους νίκη στο πρωτάθλημα. Αυτό που μου προκαλεί μεγάλη εντύπωση είναι το γιατί έπρεπε να περάσουν τόσα γεγονότα ούτως ώστε ο Παναθηναϊκός να φτάσει στα τέλη Οκτωβρίου για να πάρει το πρώτο τρίποντο στην σεζόν. Αναρωτιέμαι η διοίκηση γνώριζε τις επιπτώσεις που πιθανόν να έφερνε στην ομάδα η άφιξη ενός άπειρου προπονητή και η εκ νέου δόμηση της ομάδας; Όπως και να έχει φίλοι μου, τα πράγματα δεν αλλάζουν όσο και αν το σκαλίζουμε εκ των υστέρων. Το Τριφύλλι για άλλη μία φορά μένει μακριά από τους στόχους του, πρωτάθλημα και έξοδο στην Ευρώπη, ευτελίζει το όνομα και την ιστορία του και σίγουρα απομακρύνει τους φίλους του από τον σύλλογο. Η κατάκτηση του Κυπέλλου μπορεί να <<χρυσώσει το χάπι>> στους υποστηρικτές του, αλλά η απουσία πρωταθλημάτων και γενικότερα η μη διεκδίκηση τίτλων θα τους στοιχειώνει πάντα. Το τι μέλει γενέσθαι με τον Λάζλο Μπόλονι δεν είμαι σε θέση να το γνωρίζω, αυτό που ξέρω όμως είναι, ότι για να γίνει ξανά πρωταγωνιστής ο Παναθηναϊκός, χρειάζονται άτομα που αγαπούν και πονάνε τον σύλλογο και δεν τον χρησιμοποιούν για εμπορική και επικοινωνιακή χρήση.

Κορωνοϊός και ποδόσφαιρο

                                Κορωνοϊός και ποδόσφαιρο

 Η φετινή σεζόν είναι πολύ περίεργη και περιπετειώδης. Το βιώνουμε σε καθημερινή βάση με την ραγδαία αύξηση των κρουσμάτων και τα έκτακτα μέτρα που λαμβάνει η κάθε χώρα. Μέτρα που φυσικά επηρεάζουν και τις ποδοσφαιρικές διοργανώσεις, εγχώριες και διεθνείς, είτε οικονομικά είτε αγωνιστικά. Σήμερα λοιπόν, μέσα από αυτές τις λέξεις θα προσπαθήσω να σχολιάσω την υπάρχουσα κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στο ελληνικό πρωτάθλημα, αλλά και στα υπόλοιπα κορυφαία ευρωπαϊκά πρωταθλήματα.

Στην Ελλάδα, το πρωτάθλημα τελείωσε όταν αρχίσαμε να πηγαίναμε στις παραλίες, δηλαδή αρχές Ιουλίου περίπου. Ένα πρωτάθλημα με παράδοξα πράγματα, με διακοπές, με φασαρίες και ό,τι μπορεί να φανταστεί κανείς. Μεσολάβησε ένα <<καυτό>> ποδοσφαιρικό καλοκαίρι, στο οποίο κυριάρχησε το περιβόητο σήριαλ του τελικού του Κυπέλλου μεταξύ της ΑΕΚ και του Ολυμπιακού. Εν τέλει, ο τελικός πραγματοποιήθηκε στο Πανθεσσαλικό Στάδιο του Βόλου στις αρχές Σεπτεμβρίου, έχοντας αλλάξει τόπο διεξαγωγής δύο- τρεις φορές. Αυτό, πρώτη φορά το συναντώ, όσα χρόνια παρακολουθώ ποδόσφαιρο και μάλλον δεν θα είναι η τελευταία, βλέποντας τι συμβαίνει σε αυτή την <<καταπληκτική>> χώρα που λέγεται Ελλάδα. Όπως και να έχει, ο τελικός έγινε, το κύπελλο το κατέκτησε ο Ολυμπιακός με σκορ 1-0 και άρχισαν οι προετοιμασίες και οι φαμφάρες για την πολυπόθητη έναρξη του πρωταθλήματος! Σάββατο 12 Σεπτεμβρίου και το ματς αρχίζει λοιπόν! Ένα πρωτάθλημα στο οποίο οι μισές ομάδες είχαν συμφωνήσει ήδη με έναν συγκεκριμένο τηλεοπτικό πάροχο, ενώ οι υπόλοιπες ήταν στον <<αέρα>> λόγω οικονομικών διαφορών. Ωραίο δεν είναι;! Παράλληλα, το δεύτερο κύμα του κορωνοϊού βρισκόταν προ των πυλών και η κυβέρνηση αποφάσισε, οι αγώνες να διεξαχθούν δίχως την παρουσία κόσμου στις κερκίδες( εν αντιθέσει με χώρες όπως η Γαλλία και η Γερμανία που θα αναφέρω στην συνέχεια). Συνεπώς το πρωτάθλημα άρχισε κάτω από αυτές τις περίεργες συνθήκες και ο Θεός βοηθός. Ο Οκτώβριος όμως είχε άλλες διαθέσεις για τις ομάδες και τους αθλητές, οι οποίες δεν ήταν ευχάριστες. Η ραγδαία αύξηση των κρουσμάτων στην Ελλάδα επηρέασε αναμφίβολα και τους αθλητές με συνέπεια ορισμένες ομάδες να αποδεκατιστούν και να μην συνεχίσουν το πρόγραμμα τους, όπως το είχαν σχεδιάσει εξαρχής. Έτσι, αναβλήθηκαν αγώνες και η ποιότητα του πρωταθλήματος αλλοιώθηκε. Αυτά συμβαίνουν στο ελληνικό πρωτάθλημα και είμαστε ακόμα αρχές Νοέμβρη. Να δούμε τι άλλο θα ακολουθήσει...

Στην Ευρώπη τα πράγματα ήταν λίγο διαφορετικά. Οι περισσότερες, αν όχι όλες, χώρες ξεκίνησαν τα πρωταθλήματα τους κάτω από πιο φυσιολογικές συνθήκες εν αντιθέσει με την χώρα μας η οποία για άλλη μία φορά απέδειξε πόσο <<οργανωμένη>> και <<σωστή>> είναι. Στην Αγγλία το πρωτάθλημα άρχισε με την Λίβερπουλ πρωταθλήτρια ύστερα από τριάντα και πλέον χρόνια, κάτω από την σκιά του κορωνοϊού, εξ' ου και η απουσία φιλάθλων από τα γήπεδα. Τα πράγματα οδεύουν σχετικά καλά μέχρι στιγμής και αυτό είναι το πιο σημαντικό. Αντίστοιχα σε Γερμανία, Ιταλία και Ισπανία τα πρωταθλήματα άρχισαν εξίσου ομαλά, σε κάποια χωρίς κόσμο, σε άλλα με περιορισμένο κόσμο. Σωστό μεν, παράτολμο δε. Θέλω να καταλήξω στο σύστημα της Γαλλίας, η οποία είναι μία από τις χώρες που έχει χτυπηθεί πολύ σκληρά από τον φονικό ιό. Το πρωτάθλημα της άρχισε με την παρουσία 5.000 φιλάθλων, ως μέγιστο όριο στις κερκίδες. Αν δεν κάνω κάποιο λάθος, είναι το μοναδικό πρωτάθλημα από τα λεγόμενα Big 5, που επέτρεψε τόσο υψηλό αριθμό οπαδών σε κάθε γήπεδο. Στην περίπτωση της Γερμανίας επιτρεπόταν η είσοδος ανάλογα με την χωρητικότητα του γηπέδου. Τόσο στην Γαλλία όσο και στην Γερμανία οι αγώνες θα διεξάγονται εφεξής χωρίς κόσμο. Αυτό είναι το λογικό και το ασφαλές και απορώ μάλιστα, ιδίως με την Γαλλική Ομοσπονδία γιατί προχώρησε το καλοκαίρι σε μία κίνηση με τεράστιο ρίσκο, στην οποία εκ του αποτελέσματος απέτυχε.

Κλείνοντας αυτήν την πρώτη ματιά στο ελληνικό και ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, θα ήθελα να τονίσω ότι η φετινή χρονιά έχει και άλλες εκπλήξεις στο <<τσεπάκι>> της. Νομίζω πως μέχρι τον επόμενο Ιούνιο.... Ιούλιο... όσο πάει η σεζόν, θα δούμε αρκετά πράγματα τα οποία σίγουρα δεν θα τα έχουμε ξαναδεί και ιδίως στην χώρα μας τα …καλύτερα έρχονται!